Wat was Rawagede?
Rawagede (tegenwoordig Balongsari genoemd) ligt in West-Java, in de buurt van Jakarta. Op 9 december 1947 werd het dorp omsingeld door Nederlandse militairen tijdens een militaire actie. De mannen van het dorp werden bijeen gedreven, ondervraagd en vervolgens zonder proces geëxecuteerd. Volgens officiële tellingen kwamen er 431 mannen om het leven. Sommige bronnen spreken zelfs van meer dan 500 slachtoffers. Het dorp verloor in één dag vrijwel al zijn volwassen mannen – vaders, broers en zonen – waardoor gezinnen gebroken achterbleven.
Dit is een van de zwartste bladzijden uit de Indonesische geschiedenis. Honderden onschuldige mannen – vaders, zonen, boeren – werden zonder enige vorm van proces door Nederlandse militairen geëxecuteerd. Hun lichamen bleven achter in het veld, hun families achtergelaten in rouw en angst.
En dit was geen uitzondering. Door heel Indonesië vonden soortgelijke bloedbaden plaats. Dorpen werden platgebrand, kinderen verloren hun vaders, en levens werden voor altijd getekend door geweld dat nooit gerechtvaardigd kan worden.
Decennialang bleef Nederland zwijgen. Pas in 2011 kwam er voorzichtige erkenning: de Nederlandse staat bood excuses aan via de toenmalige ambassadeur in Indonesië, Tjeerd de Zwaan, die namens de regering sprak tijdens een herdenkingsplechtigheid in Rawagede. Nabestaanden kregen een symbolische schadevergoeding van 20.000 euro per weduwe, na een rechtszaak die door de slachtoffers en hun families was aangespannen. Voor velen voelde dit als te weinig, te laat – een doekje voor het bloeden. En in Nederland zelf? Nog steeds overheersen stilte, ontkenning of onverschilligheid.
Juridische uitspraak in Nederland – Rawagede 2011
Gerechtelijke uitspraak: Op 14 september 2011 stelde de rechtbank Den Haag de Nederlandse staat aansprakelijk voor het bloedbad in Rawagede (nu Balongsari) en verklaarde dat de verjaringstermijn in dit geval buiten toepassing werd gelaten wegens de ernst van de gebeurtenissen.
Het officiële ECLI (European Case Law Identifier) van deze uitspraak is:
ECLI:NL:RBSGR:2011:BS8793
Gevolg van de uitspraak: Deze verklaring vormde de juridische basis waarna Nederland tot een schikking overging.
Schikking en excuses: In december 2011 volgde een overeenkomst waarbij nabestaanden elk een schadevergoeding van €20.000 ontvingen. Op 9 december 2011 bood de Nederlandse ambassadeur in Indonesië, Tjeerd de Zwaan, namens de Nederlandse regering officieel excuses aan in Rawagede, zowel in het Engels als in het Indonesisch.
👉 Waarom leren Nederlandse kinderen wél uitgebreid over de Tweede Wereldoorlog in Europa, maar blijft de koloniale oorlog in Indonesië een voetnoot?
👉 Waarom is er zoveel schaamte om de waarheid onder ogen te zien?
👉 En belangrijker: hoe kan er ooit sprake zijn van écht wederzijds respect zolang dit verleden niet wordt benoemd, erkend en doorleefd?
Is zwijgen niet gewoon een vorm van opnieuw onrecht doen?
🔥 Mijn stelling: Nederland draagt nog steeds morele verantwoordelijkheid. Niet met een symbolisch gebaar, maar door volledige erkenning, excuses en misschien zelfs herstelbetalingen.
Wat denk jij?
Moet Nederland eindelijk écht de volle waarheid erkennen en verantwoordelijkheid nemen?
Of moeten we dit verleden loslaten, hoe pijnlijk ook, en verder gaan?
💬 Deel je mening hieronder. Het wordt tijd dat dit gesprek gevoerd wordt – zonder omwegen, zonder excuses.
